آشنایی با رمز ارزهای بازار ارزهای دیجیتال
ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی نوع خاصی از پول است که بر اساس رمزنگاری و حل مساله دیجیتال بوجود آمده است. اغلب ارزهای دیجیتال برای استفاده از ویژگی‌هایی که موجب مزیت و برتری انها شده است مانند عدم تمرکز منبع صدور و وصول، شفافیت و ثبات بودن از شبکه بلاکچین استفاده می‌کنند. غیرمتمرکز بودن ارزهای دیجیتال یعنی که توسط هیچ فرد، گروه یا سازمانی کنترل نمی شود. ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی ها را بدون دخالت هرگونه واسطه‌ای در اینترنت می توان به شخص دیگری فرستاد بدین معنا که ارسال ارزهای دیجیتال نیازی به ثبت حساب بانکی، بستر خدمات بانک‌ها یا هر نوع سازمان واسطه گری ندارد. ارزدیجیتال مانند پوند، ین و دلار با سازوکار متنوعی تولید و منتشر می‌شوند. برخی از این رمزارزها مانند بیت کوین با استخراج اصورت می پذیرد و برخی دیگر ز پیش به صورت استخراج شده در شبکه مالی دادوستد قرار می‌گیرند.
رمزارزها بر پایه تکنولوژی بلاکچین ساخته شده‌اند که یعنی برای ثبت تراکنش ها به جای یک دفتر مرکزی از دفاتر توزیع شده در سراسر شبکه اینترنت به نام بلاکچین یاستفاده می کند. بلاک چین‌هایی که اکثر کریپتوکارنسی ها از آن استفاده می‌کنند، امکان مشاهده همه تراکنش‌های انجام شده را برای همه کسانی که در پهنای وب حضور دارند و همچنین افراد بیرون از شبکه مهیا می‌کند.
رمز ارز چیست؟
رمز ارز یا (Cryptocurrency)، نوعی پول دیجیتال است که با فرمول های رمزنگاری شده و بین استفاده کنندگان به عنوان رمز ارز تبادل می گردد. رمزنگاری وجه تمایز بین ارز دیجیتال با پول نقد است و از جعل آن جلوگیری می نماید. ایده ایجاد ارزهای دیجیتال و کریپتوکارنسی از دو مشکل بزرگ «اعتماد به طرف سوم معامله یا واسطه» و «پولشویی یا استفاده مجدد از پول خرج شده» نشات می‌گیرد. وقتی شما از بانک‌ها برای جابجایی پول و نگهداری آن استفاده می‌کنید، در واقع به آن بانک اعتماد می کنید، به عبارت دیگر اعتماد رکن اصلی پیشبرد عموم است.
معضل دوبار خرج کردن در نظام مالی که از سوی سرورهای مرکزی با ارزیابی موجودی حل شده بود، از خرج کردن دوباره‌ی مقدار مشخصی پول توسط افراد جلوگیری می شد. این راهکار به صورت غیرمتمرکز در بیت کوین ارائه و همه افراد با بررسی پیشینه تراکنش‌ها قادر بودند از تقلب سایرین پیشگیری کنند. از نظر بسیاری بیت کوین نخستین ارز دیجیتال واقعی یا رمز ارزی که طرح آن در سال ۲۰۰۸ در هدفنامه یا وایت‌پیپر بیت کوین انتشار یافت و اولین واحد های آن در سال ۲۰۰۹ استخراج شد؛ هرچند قبل از بیت کوین نیز تلاش‌های زیادی برای ساخت یک ارز دیجیتال انجام شده بود. بیت کوین به عنوان نخستین پول دیجیتالی عرضه شد و توانست مسئله اعتماد و خرج کردن مجدد را مرتفع کند. و احتیاج نبود افراد برای انتقال و نگهداری پول به شخص، سازمان، گروه و یا بانکی اعتماد نمایند. مسئله اعتماد نیز نه تنها در نقل و انتقالات پولی، در بسیاری از امور بشری به یک معضل بزرگ تبدیل شده بود. به همین دلیل سیستم عاری از اعتمادی که بیت کوین ارائه کرد در دیگر فعالیت‌های بشر نیز استفاده شد. بمرور زمان ارزهای دیجیتال برای حل مسائل متفاوتی ایجاد شدند. مثلا اتریوم برای توسعه نرم افزارهای مختلف و اجرای قراردادهای دیجیتال معرفی کرد و ریپل با نگرش مثبت به بانک‌ها، بر روی تجدید ساختار ارتباطات بین بانکی و ارائه سیستم پرداختی پرسرعت و کم‌هزینه معطوف شد. در حال حاضر توکن‌های زیادی بر بستر رمزارزها مانند بیت کوین، اتریوم، شیبا، دوج و ترون ساخته شده‌اند که از توان بلاکچین‌ها برای اجرای تراکنش‌هایشان استفاده می کنند.